තනිව ගිය මග - Going solo

බස් එකේ පිටිපස්සේ සීට් එකේ යන එක ලේසි පාසු වැඩක් නෙවි.මග දිගටම පාර කැඩිලා.අනේ මන්දා අපේ රටේ පාරක් තොටක් හරියට හදන්නේ කවදද මන්දා?......හෙට තමයි මට මගේ ජීවිතේ පලවෙනි රස්සාවේ වැඩ භාරගන්න තියෙන්නේ.හෙටින් පටන්ගන්න ජීවිතේ මොන වගේ වේවිද?මීට කලින් ගෙදරින් පිටනම් ඉදලා තියෙනවා.ඒත් තනියම ඔක්කොම කරගන්න එක ලේසි වෙන එකක් නෑ.ඒත් මං බලාපොරොත්තුවෙන් හිටියේ මේ වගේ දේකට නේද ....අද ඒ චාන්ස් එක මට ලැබිලා තියෙනවා...

පලවෙනි පාර මම උසස්පෙළ කෙරුවේ ගොඩක් බලාපොරොත්තු ඇතිව.ඒත් මම ඒකට හරියට සුදානම් වුනේ නෑ කියලා මට දැන් හිතෙනවා.විභාගේ දවස්වලම වුනු අම්මගේ හදිසි වියෝවත් මට සැහෙන්න බලපෑවා.ඒත් ඒ ඔක්කොටම වඩා හොදටම පිස්සු කෙලිය එක පරහට හිටියා.දෙවැනි පාරත් විභාගේ ලියන්න ඕන කියලා හිතුනේ ප්‍රතිපල ඇවිත් මාසෙකට විතර පස්සේ.මේ පාරනම් විභාගේ හොදට ලිව්වා.ඒත් කෙමෙස්ට්‍රි අවුල් ගියා.දෙවැනි පාර විභාගෙට පන්ති යන අතරේ දවසක් සුදර්ශියේදී යාලුවෙක් ගෙනත් දුන්නු බැංකු විභාගේ ඇප්ලිකේෂන් එක පුරෝලා තැපැල් කලේ එච්චර බලාපොරොත්තුවකින් නෙමේ.ඒත් ඒකෙ තිබ්බ කොන්දේසියකට මගේ හිත ගියා "මේ රැකියාවට ඔබ තෝරා ගතහොත් රටේ දුෂ්කර පලාතක සේවය කිරීමට කැමති විය යුතුය".ගොඩක් උන ඕක දැක්කම පස්ස ගැහුවත් මට ඕනා වෙලා තිබුනේ ඒ වගේ පළාතකට ගිහින් ඉන්න.රස්සාවක් කරනවාටත් වඩා මට ජීවිතේ වෙනසක් ඕනා වෙලා තිබුනා.ගෙදරට වෙලා නිකම් බත් ගිල ගිල ඉන්නවට වඩා ඒක නරක නැත්ද?

බැංකු විභාගේ තිබුනේ ගාල්ලේ.ගිහිල්ලා ඒක ලියලා ආවා.ඊට පස්සේ ඒක නිකම්ම අමතක වෙලා ගියා.දෙවැනි පාර විභාගේ ලිව්වට පස්සෙත් වුනේ නිකම්ම නිකම් ගෙදරට වෙලා ඉන්න.ප්‍රතිපල එනකල් කරන්න දේකුත් නැහැනේ.ඔන්න ඔහොම ඉදිද්දී දවසක් රෙජිස්ටර් ලියුමක් ආවා මගේ නමට.විභාගෙන් පාස් ලකුණු 100 න් 100 යි.කොළඹ ඉන්ටර්වීව් එන්න කියලා තමයි ලියුමේ තිබුනේ.මං ඉන්ටර්වීව් එකට ගියේ අයියත් එක්ක.කොටුවේ ඉස්ටේසමෙන් බැහැලා පාර පැනලා තැපැල් හුවමාරුව ඉස්සරහා තිබ්බ ඉන්ටෙර්වීව් එක තිබ්බ තැනට ගියා.මගේ වාරේ ආවම මං සහතික මිටියත් අරගෙන ඇතුලට ගියා.මගේ පලවෙනි ඉන්ටෙර්වීව් එක.ඒත් අමුතු බයක් මගේ හිතේ තිබුනේ නෑ.පරීක්ෂක මණ්ඩලේ හිටියේ ටයි දාගත්තු සර්ලා දෙන්නෙකුයි මැඩම් කෙනෙකුයි.මගේ සහතික මුකුත් බැලුවේ නෑ.ප්‍රතිපල ලේඛනේ විතරක් බලලා මගෙන් ඇහුවා මගේ විනෝදාංශ මොනවද කියලා.මන් කිව්වා චිත්‍රපටි බලන එක කියලා.අන්තිමට බලපු චිත්‍රපටිය මොකක්ද ඇහුවා.ඒකට මං දුන්නු උත්තරේට එතන හිටපු මැඩම් බිම බලාගත්තා.ඒත් සර්ලා දෙන්නා කිව්වා ඇත්ත කියපු එක අගය කරනවා කියලා.එහෙම කියල මගෙන් ඇහුවා දුෂ්කර පලාතක වැඩකරන්න කැමතිද කියලා.මං ඔව් කිව්වා.එතකොට මට කිව්වා "අපි ඔයාව තෝරාගත්තා,කෙලින් ඇත්ත කතාකරපු එක අගය කරනවා කියලා".

සතියකට විතර පස්සේ පත්වීම් ලිපි ගන්න ආයෙත් කොළඹ එන්න කියලා තිබුනා.තාත්තත් එක්ක ගිහින් ඒක ගත්තා.දැන් වගේ නෙවෙයි මුකුත් උත්සව තිබුනේ නෑ.අපිට සැන්ඩ්විච් එකකුයි බීම එකකුයි දුන්නා.පත්වීම් ලිපිය දුන්නෙත් එතන හිටපු නිලධාරී මහත්තයෙක්.ඒ වෙනකොට මං ඉස්කෝලෙන් අයින් වෙලා හිටියේ නෑ.ඒ නිසා ඒ අය පත්වීම් ලිපිය දෙන්න බෑ කිව්වා.මෙතන හිටියා අර ඉන්ටර්වීව් එකේ හිටපු මැඩම්.මං එයාට ගිහින් ඒ බව කිව්වම එයා පත්වීම් ලිපිය අරගෙන දුන්නා.පස්සේ අස්වීමේ සහතිකේ ගෙනත් දෙන්න කියලා.පත්වීම් ගන්න හිටපු උන්ගෙන් බාලම එකා මම.ඒත් ඉතින් අමුත්තක් දැනුනෙත් නෑ.පත්වීම දීලා තිබුනේ මං බලාපොරොත්තු වුනු විදිහටම දුෂ්කර පළාතකට.ඒ කියන්නේ බුත්තලට.මං ෆුල් ජොලියේ එලියට ඇවිත් ඒක තාත්තට කිව්වා.තාත්තා හිතන්නැති මුට පිස්සු කියලා...ඒත් මුකුත් කිව්වේ නෑ.

සැප්තැම්බර් පළවෙනිදා තමයි වැඩ භාරගන්න තිබ්බේ.අයියයි මායි මොනරාගල බස් එකේ මේ යන්නේ ඒ ගමන.ගමන එන්න කලින් තාත්තා ගෙදරට කතාකරන්න කියලා නොකියා 1100 ෆෝන් එකක් අරන් දුන්නා.තාත්තා කලින් මොනරාගල වැඩකරලා තිබුණු නිසා අපි මීට කලින් දවසක් නවාතැනක් හොයාගන්න බුත්තල ගියා.ඒත් නවාතැනක් හොයාගන්න බැරිවුනා.තාත්තගේ යාලුවෙක් වුනු පතිරණ අන්කල් කිව්වා බැංකුවේ ක්වාටස් එකක් නම් තියෙනවා ඒකෙ ඉඩ නැත්නම් අපේ ගෙදර හරි ඉන්න කියලා.ඉතින් අද යන ගමන ගැන හිතේ තිබුනේ දෙගිඩියාවක්.නවතින්න තැනක නැතුව යන මේ ගමන ආපහු හැරිලා එන්න වේවිද?

විකාර ඔලුවට එන නිසා මං ෆෝන් එක සාක්කුවෙන් අරගෙන ඒකෙ වැඩකෑලි බල බල ආවා.ෆෝන් එකේ ඩිස්ප්ලේ එකේ ටවුමෙන් ටවුමට ටවර්වල නම් මාරුවෙනවා....දික්වැල්ල...තංගල්ල...රන්න...අම්බලන්තොට....හම්බන්තොට.....වීරවිල.....ලුණුගම්වෙහෙර....ලුණුගම්වෙහෙරදී බස් එක තේ බොන්න නැවැත්තුවා.අයියා මාළු පාන් ගෙඩියක් කාලා තේ බිව්වත් මං මුකුත් කෑවේ නැහැ.ඒ දවස්වල මට නරක බඩේ අමාරුවක් තිබුනා.දුර ගමන් යද්දී මං මුකුත්ම මගදී කන්නේ නෑ.කෑවොත් ටොයිලට් යන්න වෙනවා.තේ බිව්වට පස්සේ ආයෙත් බස් එක ගමන පටන් ගත්තා.....ඒත් ආයෙත් එක එක ටවුන් පහුවුනත් ටවර් එකේ නම විදිහට එකම නමක් විතරයි සැරින් සැරේ වැටෙන්නේ....නායබැද්ද.....ගොඩක් වෙලාවට සිග්නල් නැහැ.මාතරින් ගත්තු ඩයලොග් සිම් එකෙන් වැඩක් නැතිවෙයිද?මගේ හිතට හිතුනා.මග දෙපැත්තේම බලන්න තරම් දෙයක් නැති තරම්.අව් කූටකෙට වේලිලා ගිය බැද්ද විතරයි.ඉදලා හිටලා මැටි ගහපු ගෙයක් දකින්න තියෙනවා.බස් එකත් එක වලකින් ගොඩ එනකොටම තව වලක වැටෙනවා.දුෂ්කරකම එන්න එන්නම වැඩිවෙනවා  කියන එක මට තේරුනා.ඊලගට පහුවුනේ තනමල්විල....ඇතිලිවැව..වැල්ලවාය..වැල්ලවායේදී බණ්ඩාරවෙල පැත්තේ කඳු පන්තිය ලස්සනට පේනවා.ෆෝන් එකට හොදටම සිග්නල් ආවේ වැල්ලවායේදී.....පැල්වත්ත.....නාහේ කඩාගෙන යන ගඳක් ආවේ පැල්වත්ත පහුකරනකොට.ඒ ෂුගර් එකේ ගෝඩා ගඳ කියලා අයියා කිව්වා.ඔන්න ඊළඟ නැවතුමෙන් අපි බැස්සා..බුත්තල...කතරගම රජ මාවතේ තොරණ ගාවින් තමයි අපි බැස්සේ.බැහැපු ගමන්ම මං බැලුවේ ෆෝන් එකට සිග්නල් තියේද කියලා.හුටා...සිග්නල් කඳුලක්වත් නැහැ.හිතට ලොකු බරක් ඇතුල්වුණා වගේ දැනුනා.අපි ඇඳුම් බෑග් දෙකත් අරගෙන බැංකුවට ගියා.මැනේජර් මහත්තයා අපි දෙන්නට වාඩිවෙන්න කියලා නවතින්න බැංකුවේ චමරියේ පුළුවන් කිව්වා.අපි ත්‍රීවීල් එකකින් චමරියට ගියා.උදෙන්ම මාතරින් ආපු නිසා කරන්න දෙයක් තිබුනේ නෑ.දවල්ට ගිහින් ටවුමේ කඩේකින් කෑවා.දවල් නිසා චමරියේ හිට්යේ මමයි අයියයි විතරයි.ටික වෙලාවකින් තවත් මං වගේම තවත් ළමයෙක් ආවා.එයයිත් එක්ක ගෙදර ඔක්කොමලා ඇවිත් හිටියා,ඒ අය ඇඳුම් බෑග් තියලා ඒ අය නැවතිලා හිටපු තැනට ගියා.හෙට එනවා කියලා.

හවස්වෙද්දී චමරියේ අනිත් අයත් ආවා.චමරියේ තිබුනේ කාමර තුනයි.එකක සුමති අය්යා හිටියා.අනිත් එකේ ලීලේ අයියයි කොස් මහත්තයයි හිටියා.තුන්වෙනි කාමරේ වහලා යතුරු දාලා තිබුනේ.ඒ කාමරේ ඉන්නේ කවුද කියලා ඇහුවත් අනිත් අය හිමීට ඒ ප්‍රශ්නේ මග හැරලා ගියා.චමරියේ අය රෑට උයාගෙන කන්නේ.අපිත් උදව්වෙලා කරෝල හොද්දකුයි...බතුයි...බොන්චියි හැදුවා.රෑට නිදාගන්න ගියාම තමයි ප්‍රශ්නේ ආවේ.සාලේ ඇඳවල් දෙකක් තිබුනා.අපි ඒකට වෙලා නිදාගත්තා.කැඩීච්ච මෙට්ට දෙකක් තිබුනේ.රෑට මදුරුවෝ විමානේ.නෙට් එකක්වත් නැහැ.උදේ වෙනකල් හරියට නින්ද ගියේ නැහැ.මං උදෙන්ම නැගිටලා අර තුන්වෙනි කාමරේ දොරේ සිදුරට ඇහැ තියලා බැලුවා.ඉර එලිය කාමරේට වැටිලා තිබුනා.හොඳ ඇඳකුයි මේසෙකුයි ඇදුම් රැක් එකකුයි කාමරේ තියෙනවා.ඉස්සෙලාම වැඩට යන්න තියෙන දවස නිසා ඉක්මනට බාත්රූම් ඒකට පැනලා නාගත්තා.ටොයිලට් එක ගැන කතා කරලා වැඩක් නැහැ .අයියට කොළඹ වැඩට යන්න තිබුනා.ඒක නිසා එයයි උදෙන්ම මොනරාගල කොලබ බස් එකට ගියා.යන්න කලින් මේ වගේ තැනක ඉන්න ඕන හැටිත් තවත් ගොඩක් දේ ගැනත් උපදෙස් දීලා ගියේ....අනේ මන්දා හිතාගෙන ආවට වැඩේ ලේසි නැහැ වගේ...
ඒත් මගේ හිත ඒ කාලේ ගොඩක් හයියයි....මොන කරදරේ ආවත් දාලා යන්නේ නෑ කියලා හිතාගෙන තමයි මං ආවේ...බලමුකෝ වෙන්නේ මොකද කියලා....

තුන්වෙනි කාමරේ හිටියේ කවුද???? ඊලග කොටසින් බලාපොරොත්තු වන්න .....