අම්මාගේ මතක පොතෙන් .....

අපේ අම්මා .....මට මේ ලෝකේ හම්බවුනු සුන්දරතම මනුස්සයා.අද ගෙවල් දොරවල් අස්පරස් කරද්දී අම්මගේ පරණ සමරු සටහන් පොතක් හමුවුනා.අපේ අම්මා විද්‍යාලංකාර සරසවියේ [දැන් කැළණි සරසවිය] උපාධිධාරිනියක්.ඉතින් විදුබිමෙන් සමුගන්නා දවස්වල බැචාලා තියපු සටහන් තමයි ඒ සමරුපොතේ තියෙන්නේ.ඒ 1971 කාලේ.දැනට අවුරුදු 42 කට විතර ඉස්සර.

මට ඉතින් හිතුනා ඒ සටහන් කිහිපයක් ඔයාලටත් බලන්න දාන්න.මේ සමරු සටහන් ලියපු අය දැන් රටේ ලෝකේ විවිධ තැන්වල ඇති.සමහර අය අපේ අම්මා වගේ මේ ජීවිතෙන් සමුඅරගෙනත් ඇති.සමහරවිට මේ බ්ලොග් කියවන අතර ඒ අයගේ දරුවෙක් මුනුබුරෙක් ඉන්නත් පුළුවන්.කොහොමවුනත් බලලා ඉන්නකෝ...

මේ සටහන් අතරේ අපේ තාත්තා විසින් තබා ඇති සටහන විශේෂයි.අම්මා අපේ තාත්තාට ඇමතු කෙටි නමින් තමයි තාත්තා අත්සන් කරලා තියෙන්නේ.තාත්තාත් ඒ සරසවියෙම උපාධිධරයෙක්.

මේ සටහන් අතරේ පසුකාලයකදී තැබූ තවත් සුවිශේෂී සටහනක් හමුවුනා.ඒක ලියලා තියෙන්නේ අපේ අක්කා.අවුරුදු 6 ක පමණ කාලයේ ලියපු කවියක්.අදටත් එයාගේ කවි ලිවීමේ හැකියාව පොඩි කාලේ ඉදලම තිබ්බ බව මේක බැලුවම පේනවා.මෙතැන "මල්ලි" කියලා කියලා තියෙන්නේ මගේ අය්යා ගැන.මේ වෙනකොට මම ඉපදිලා නැහැ....

කොහොමවුනත් පස්සෙකාලෙකදී මේ වගේ සමරු සටහන් බලලා අපිට ඒ සොදුරු අතීතෙට සිතෙන් හරි යන්න පුළුවන්.ඒත් දැන් තියෙන ඉලෙක්ට්‍රොනික සමාජයේ මේ වගේ දේවල් වලට ඇති වටිනාකම අඩුවෙලා ගිහින්...