සතියක්ම ගතවුනත් මොකුත්ම ලියන්න වුනේ නෑ.මුණු පොතේ කරක් ගහගහ හිටියා මිසක් මේ පැත්තේ එන්නවත් බැරිවුනා.ඒත් ඉතින් ගොඩක් අය කියෝලා මඩ එහෙමත් ගහලා තිබුනා.අනේ අපිනම් ඕවා පයිසෙකටවත් ගණන් ගන්නේ නෑ ආයුබෝවන්ඩ.ඒක නෙමෙයි දැන් අපේ ගෙදර නාකිත් දනගාන්න පටන් අරං තියෙන්නේ.මේ තියෙන්නේ ඒ ගොල්ලොන්ගේ වැඩ...
කළු සුදු - අපේ අක්කන්ඩිගේ බ්ලොගේ
හරියටම වැරදියි - අපේ අය්යන්ඩිගේ බ්ලොගේ
ඒ පැතිවල ගිහිල්ලා නැති අය ඒ පැත්තේ ගිහිං හිත සැනසෙන්න මොනවා හරි කියලා එන්න හොඳේ.එනිවේ අද කියන්න ආපු කතාව කියන්න අමතක වෙනවා මේ අව් අස්සේ.going solo කතාපෙල දිගටම ඇදගෙන යන්නේ ඔයාල වගේ කියවන යාළුවොන්ගේ ඉල්ලීම් නිසා.නීරස නම් කියන්න ඕන....හොඳේ...එතකොට වෙන කතා ලියන්න බැරිය.
පොළොන් විමානෙක ඉඳලා වෙච්ච වින්නැහි ගැන ලිව්වනේ.ඊළඟට අපිට ලොකුම කරදර තිබුනේ අලින්ගෙන්...කිව්වට මොකද මුලින්ම කියන්න යන්නේ දෙපා අලියෙක් ගැන සිද්දියක්.අපේ කතානායකයා සුසිල් කියලා අපි කියමුකෝ (නියම නම නෙවි ).අපේ මේ සුසිල් අය්යා කපාපු දෙපා ඇතෙක්.කොටින්ම කිව්වොත් ඩී.ඇස් සේනානායක මහත්තයාටත් වඩා නියම යූ.ඇන්.පී කාරයෙක්.පුදුමේ කියන්නේ බොලව් මිනිහා බෙලිඅත්ත පැත්තේම කෙනෙක් වුන ඒකනේ.ඕන්න බලන්න ඒකෙත් හැටි.අපේ බ්‍රාන්ච් එකේ ඒ වෙනකොට අලි පක්ෂේ කීප දෙනෙක්ම හිටියත් සුසිල් අය්යා වගේ ප්‍රබලව අදහස් ප්‍රකාස කරන්න කවුරුවත් ඉදිරිපත් වුනේ නෑ.අපි ආණ්ඩුවට පක්ෂව කතාකලොත් (මේ වෙනකොට තිබුනේ නිදහස් සන්දාන ආණ්ඩුව) වෙඩි කාපු ඌර වගේ අපේ පස්සෙන්ම ඉන්න තැනකට ඇවිත් බැස්ටිය දෙන එක තමයි සුසිල් ගේ සිරිත.මිනිහා කියන එක අපි පිලිගන්නකම්ම මෑන්ස් නෙවෙයි එතනින් අඩියක්වත් හෙල්ලුනේ.
ඕන්න ඔහොම ඉදිද්දී ජනාධිපතිවරනෙත් ආවා.ඕන්න දැන්නම් සුසිල්ගෙන් කනක් ඇහිලා ඉන්න වෙන්නැති බව අපි ඔක්කොම දැනගත්තා.නිදහස් සන්ධානෙන් මහින්ද මහත්තයා ඉදිරිපත්වෙන බව දැනගත්ත දවසේ සුසිල් අය්යා මහහයියෙන් හිනාවෙලා කිව්වා "හප්පේ දැන් තමයි ඕන්න හිත ටිකක් සැහැල්ලු වුනේ කියලා" ඒ වෙනමොකවත් නිසා නෙමෙයි සුසිල් අය්යා ඒ කාලේ ඉදලම දැරුව මතේ තමයි රනිල් එක්ක දිනන්න අමාරුය කියන එක.ඉතින් ඒ නිසා සුසිල් අය්යා හිතුවා එහෙනම් ඕන්න යූ.ඇන්.පී එක දින්නම තමාය කියල.ඊට පස්සේ සුසිල්ගේ කටට පන ආපු තරමට අපිට කනක් ඇහිලා ඉන්න නැතිවුනා.කොහොමින් කොහොම හරි සුසිල්ගේ කටවහන්නත් එක්ක අපි ඔක්කොම එක්කහුවෙලා පොඩි ප්ලෑනක් ගැහුවා.ප්ලෑනක් කිව්වට මේක ඔට්ටුවක්.අපි ඔක්කොම පස් දෙනෙක් එක පැත්තක අපි කියන්නේ නිදහස් සන්දානේ දිනනවය කියලා.සුසිල් කියන්නේ යූ.ඇන්.පී එක දිනනාවය කියලා.ඔට්ටුව රුපියල් පන්දාහයි.ඔට්ටුවේ එකම කොන්දේසිය තමයි ඡන්දේ දවස වෙනකල් ඡන්දේ ගැන අදහස් ප්‍රකාස කිරීම දෙපාර්සවයටම තහනම්.අදහස් ප්‍රකාශ කරොත් ඔට්ටුව පරාදයි.අපි පස්දෙනෙක් අපේ පැත්තට ඉන්න නිසා පැරදුනත් එකෙක්ට පාඩුවෙන්නේ පුංචි සුපියල් දාහක් විතරයි.හැබැයි සුසිල්ට තනියම රුපියල් 5000 පාඩුව දරාගන්න වෙනවා.ඕන්න ඔය කියන කාරණේ සුසිල්ගේ ඔලුවෙත් වැඩකරලා තිබුනා.ඒකනිසා මෑන්ස් කල ඉල්ලීමක් අනුව පොඩ්ඩක් කොන්දේසි වෙනස් කරන්න අපි තීරණේ කලා.
අපි පැරදුනොත් අපි රුපියල් 5000 අපි සුසිල්ට දෙන්න ඕන.සුසිල් පැරදුනොත් සුසිල් සල්ලි දෙන්නේ නෑ...ඒ වෙනුවට පස්පාරක් බැංකුව වටේ බඩගාන්න ඕන.මේ යෝජනාව ගෙනාවේ සුසිල්මයි.ඒක නිසා අපිත් පැනලා කැමතිවුනා.කොහොමින් කොහොමහරි චන්දෙ දවස වෙනකල් අපිට කනක් ඇහිලා ඉන්න ලැබුනා.චන්දෙට දවස් දෙකකට කලින් සුසිල් නිවාඩු දාලා ගෙදර ගියා.හත්දා මගුල් කාලා තමයි එන්නේ කියලා අපිට කියලා ගියේ.මෑන්ස් එනකොට කට්ටියගෙන් සල්ලි එකතුකරලා ලියුම් කවරෙක දාලා තියන්න කියලත් මට කියලයි ගියේ.චන්දෙ ඉතින් නිදහස් සන්දානේ දින්නා නෙව.මහින්ද මහත්තයා ජනාධිපතිවුනා.මෙන්න අපේ සුසිල් පහුවදා වැඩට එනවා.අපිත් ඉතින් සැදී පැහැදී සිටියා සුසිල් බඩගාන හැටි බලන්න.මිනිහම උදේ ඇවිත් කියනවා...
හරි ..මං සුදානම්..ඔට්ටුවේ හැටියට වැඩ කරන්න.හැබැයි ඊට ඉස්සෙල්ලා මේ blind wall දෙක කඩාපල්ලා....
ඇත්තනේ..අපිට අමතක වුනාට බැංකුව වටේ බඩගාන්න බෑ.බිත්ති දෙකක්ම හදලා තියෙන්නේ මායිමටම කරලා තාප්පෙත් එක්ක blind wall කරලා.ඕන්න ඔහොමයි සුසිල් ඔට්ටුව පැරදුනත් දින්නේ...කෝමද ටිකිරි මොලේ..
ඕන්න ඊලග අලි කතාවටත් අපේ සුසිල් අය්යා සම්බන්දයි.මං ඉතින් මාතර පැත්තේ එකා බව ඕගොල්ලෝ දන්නවනේ.ඒ කාලේ අන්තිම මාතර - මොනරාගල බස් එක බුත්තලින් අද්දන්නේ 4.15 ට.ඉතින් අපිට වැඩ බාගෙට දාලාතමයි සිකුරාදාට බස් එකට දුවන්න වෙන්නේ.ඒත් ඉතින් කවුන්ටරේට වැටුනට පස්සේ එහෙම එන එකත් අමාරුයි.හැබැයි අපේ සුසිල් අය්යා සිකුරාදාට ගෙදර යන්නේ එයයිගේ Honda CD 200 මොටෝ බයිසිකලේ.මිනිහා ඉතින් බෙලිඅත්ත පැත්තේ පොරක් කියලා මං කිව්වනේ.ඉතින් බස් එක මිස්වුණු දාට මාත් මෑන්ස් එක්ක බයික් එකේ එන්න සෙට්වෙනවා.වැඩිපුර හෙල්මට් එකක් මෑන්ස් ගාවම තිබ්බා.ඒකෙ අමතර වාසිය තමයි සිකුරාදාට යන්න සෙට්වුනොත් ඉරිදා හවසට එන්නත් බයිසිකලේ සෙට් වීම.නැත්නම් හෙල්මට් එක විතරක් ගේන එක කරදරයිනේ.ඕන්න ඔහොම තංගල්ලට ඇවිත් එතනින් එහාට මාතරට යන බස් එකක් අල්ලාගෙන තමයි මං ගෙදර එන්නේ.ඔහොම බයික් එකේ එනකොට අපි එන්නේ බුත්තල කතරගම රජ මාවතෙන් ඇවිත් කතරගම තිස්ස හම්බන්තොට හරහා තමයි.මොකද එතකොට වැල්ලවාය තණමල්විල පැත්තෙන් එනවට වඩා කි.මී.15 ක් විතර ලඟයි.මාත් බයික් එකේ එන එකට සුසිල් අයියගේ අකමැත්තක් තිබ්බේ නෑ.මොකද එකක් බයික් එකේ තනියම යනකොට අවදානම වැඩිනිසා අනිත් එක මාරුවෙන් මාරුවට බයික් එක ගෙනියන්න පුළුවන් නිසා මහන්සියත් අඩුයි.
මං මේ කියන්න යන සීන් එක වුනේ ආන්න එහෙම දවසක අපි මොටෝ බයිසිකලෙන් බුත්තල ඉදලා කතරගමට එන අතරමග.ඒ කාලේ පාර හොදට හදලා තිබ්බේ නෑ.ඒක නිසා මාත් බෝම කැමැත්තෙන් සුසිල් අය්යටම සුක්කානම බාරදීලා පිටිපස්සේ එල්ලිලා යනවා.ඔහොම යනකොට තියෙනවනේ ගල්ගේ කියලා හරියක්.අර ගැන දෙවි දේවාලේ,හමුදා කදවුරක් එහෙම තියෙන්නේ.අන්න ඔය හරියේ හරියට අලි ඉන්නවා.හැබැයි ඉතින් කරදරෙකුත් නෑ.වාහනවලින් දෙන කෑම කන්න තමයිලු උන් ඔහොම ඉන්නේ.ඔහොම යනකොට දවසක් පාර අයිනටම වෙලා එක අලියෙක් උන්නා.මාත් ඉතින් අතේ තිබ්බ වඩේ පාර්සලේ වඩේ එකක් විතරක් තියෙන නිසා උගේ දිහාට විසිකරා.මෙන්න යකෝ පිළිමේ වගේ හිටපු එකා එකපාරටම බුල්ඩොසරේ වගේ පාරට පැන්නේ නැතැයි.දැන් මූ බයිසිකලේ පිටිපස්සෙන් එලෝනවා.අපේ ඇගේ ලේ වතුර වෙලා.මට නිකම් හොඳවැල පිටේ ගෑවෙනවා ගෑවෙනවා වගේ තේරෙනවා.බයටම හැරිලා බැලුවේ නෑ.අපිත් ඇරලම ආවා....දෙය්යන්ට පින් සිද්දවෙන්න අනතුරක් වුනේ නෑ.
අපි එදා බේරුනත් ඊට ගොඩ කලකට පස්සේ අපිත් එක්කම වැඩ කරපු අපේ සහෘද සේනක නම් සොයුරා මොනරාගල ඉදලා වැඩකරලා තමන්ගේ ගෙදර තියෙන කතරගම එන ගමන් ගල්ගේ හරියෙදීම ජීවිතෙන් සමු අරගෙන තිබුනා.වන අලි පහරදීමක්ද නැත්නම් වෙනත් අනතුරක්ද කියලා හරි හැටි කියන්න බැරිවුනත් ඔහු ගෙදර එන එයයිගේ ත්‍රීවීල් එකේ තිබිච්ච කෑම ජාති කන්න ආපු අලි වාහනේ පොඩිපට්ටම් කරලා තිබුනා.
කොහොමින් කොහොමහරි සුසිල් අය්යට ටික දවසකින්ම හම්බන්තොටට මාරුවක් ආවා.ඊට පස්සේ මට ගෙදර එන්න වුනේ බස් එකේම තමා.ඊට ටික දවසකට පස්සේ මටත් අපේ අනු ශාඛාවක් වුනු බඩල්කුඹුරට යන්න වුනා....ඊට පස්සේ වුනු දේවල් ඉස්සරහට කියන්නම්...
ටටා...
ප.ලි.-අලි ගැන තව කතා දෙක තුනක් තිබේ.ඉදිරි කතාවලදී කියන්නම්.
කස්ටියම ආසාවෙන් මගේ Going solo කතා පෙළ කියවන බව පේනවා.ඒක නිසා මේක දිගටම ඇදගෙන යන්න ඕන කියලා මට හිතුනා.මෙහෙම රස්සාව කරගෙන ඉන්නකොට අපිට හතුරුකම් කරන්න ආපු කස්ටියක් ගැනයි අද කියන්න යන්නේ.වෙණ කවුරුවත් නෙවි ඔය උඩ තියෙන පින්තුරේ ඉන්න කස්ටිය ගැන.
අපි හිටපු පැත්තේ මෙයාලගෙන්නම් අඩුවක් තිබුනේ නෑ.ඒක ඔයවගේ පැතිවල හිටපු dude,කෙන්ජි එහෙමත් දන්නවා ඇතිනේ.උදේ වැඩට යනකොට පාරපුරාම ස්ටිකර් ගැහුවා වගේ දෙතුන් දෙනෙක් අවසන් ගමන් ගිහින් ඉන්නවමයි.එහෙම වෙන්නේ රෑ කාලෙටත් තාරපාර රස්නේ නිසා පොලොඟු පාරට එනවා.එතකොට ඉතින් ලොකු වාහනේකට අහුවුනොත් ඉතින් සෙත්තපෝච්චි තමා.හැබැයි ඉතින් රබර් කෑලි වගේ නිසා පොඩි ත්‍රී වීල් ,ලෑන් මාස්ටර් වලට අහුවුනාටනම් මැරෙන්නේ නැති වුනුත් ඉන්නවා.කොහොමවුනත් කතාවට එමුකො.
බැංකුවල වැඩකරන අපි කොහොමත් ගෙදර එද්දී රෑ වෙනවා.ඒක ඉතින් ඔයාලා දන්නවා ඇතිනේ.3 ට 4 ට කස්ටමර්ලට දොර වැහුවට ඊට පස්සේ කරන්න දහසක් රාජකාරී තියෙනවා.විශේෂයෙන්ම දැනට වඩා ඒ කාලේ ඔක්කොම කොම්පීටර් කරලා නොතිබුණු නිසා හවසට කාලය යනවා වැඩියි.දවසේ ගනුදෙනු ඔක්කොම බැලන්ස් කරලා තමයි අපි එලියට බහින්නේ.එතකොට ඉතින් රෑ 8 ,9 වෙන වෙලාවලුත් තියෙනවා.ඔන්න ඔහොම දවසක අපි වැඩ ඇරිලා චමරියට යන්න පාරට බැස්සා.අපේ කා.කා.ස වුනු ගුණේත් ගෙදර යන්න අපිට ටිකක් ඉස්සරහින් ගමන්ගත්තා.අපි කොහොමත් ඒ පැතිවල ඉදිද්දී කස්ටමර්ලා ඉන්න වෙලාවට විතරයි සපත්තු එහෙම දාගෙන ඉන්නේ.විශේෂයෙන්ම ඒ කාලේ ඒ .සී කරලා එහෙම නොතිබුණු නිසා හවස් වෙද්දී සපත්තු දෙක ගලෝලා සෙරෙප්පු දෙකක් දාගෙන තමයි වැඩකරන්නේ.ගෙදර/චමරියට යන්නෙත් ඒ සෙරෙප්පු දෙක පිටින්.උදේට එනකොටත් සෙරෙප්පු දෙක දාගෙන ඇවිත් බැංකුවේ තියෙන සපත්තු දෙක දාගෙන වැඩකරනවා.
ඔන්න ඔහොම තමයි ගුණේත් හිටියේ.අපි මෙහෙම පාරේ අයිනේ යනකොට අපේ කනගාවින් වගේ උක්ගස් පටෝගත්තු ලොරියක් ගියා.ඒ වෙනකොට හිඟුරාන එහෙම වහලා නිසා ඒ පැත්තෙනුත් එන උක්ගස් ලොරි එන්නෙත් පැල්වත්තේ පැක්ටේරියට.ලොරිය ගුණේ පහුකරගෙන ගියා විතරයි.ගුණේ මහා හයියෙන් "බුදු අම්මෝ" කියාගෙනම බිම වැටුනා.අපි හිතුවේ ගුණේ ලොරියට හැප්පුනා තමයි කියලා.අපි හයියෙන් ගුණේ ගාවට දුවලා ගියා.මිනිහා කකුල බදාගෙන කෑ ගහනවා.
'මොකක්ද ගුණේ වුනේ? කකුල ලොරියට යටවුනාද ?
ගුණේ - මහත්තයෝ විගහට මාව ඉස්පිරිතාලෙට ගෙනියන්න.
අපිත් ටක්ගාලා පාරේ යන ත්‍රී වීල් එකක් නවත්තගෙන මෑන්ව ඉසිප්රිතාලෙට එක්ක ගියා.යන අතරතුරේ ගුණේම කලිසම ඉරලා රෙදි පටියකින් කකුල දනිස්සට පල්ලෙහින් හයියෙන් ගැටගහ ගත්තා.
ඉස්පිරිතාලෙට ගිහින් ප්‍රතිකාර කරාට පස්සේ තමා ගුණේ හරියටම වෙච්චි දේ අපිට කිව්වේ.උක්ගස් ලොරිය ගුණේ ගාවින් යද්දී ඒකෙ උක්ගස් අතරේ හිටපු තඩි පොලගෙක් ගුණේගේ ඇඟට වැටිලා තියෙනවා.වාසනාවකට වගේ පොළඟා ගුණේගේ ඇගට දශ්ට කරන්න වෙලා නෑ.කකුල මුලට වැටුනම කකුලට තමයි දෂ්ට කරලා තියෙන්නේ.කොහොමවුනත් ගුණේ ඒ පැත්තේම කෙනෙක් නිසා මීට කලින් කීප වතාවක්ම පොලොඟු දෂ්ට කරලා තියෙනවා.ඒක නිසා ඒ වගේ වෙලාවක වැඩ කරන්න ඕන විදිහ ගුණේ දන්නවා.අපිට එහෙම වුනානම් පොළඟා දැකලම පන යනවා.ගුණේ කලබල වුනේ නැහැ.ඒක නිසා ඇඟේ ලේ ගමනය වේගවත්වුනේ නෑ.කොහොමත් ඔය පොළොන් සර්ප විස හදවතට ගියාම ලේ කැටිගැහෙනවලුනේ.දෂ්ට කරපු තැනට උඩින් කකුල හයියෙන් ගැටගැහුවෙත් ලේ ගමනය අඩු කරන්න.කොහොමත් ඒ පැතිවල ඉස්පිරිතාලවලත් ඔය ඕවාට අවශ්‍ය එන්නත් එහෙම ලේස්ති කොරලාම තියෙනවා.කොහොමවුනත් ගුණේට ආපහු වැඩට එන්න පණක් කදක් ලැබුනේ ඊට සති දෙකකට විතර පස්සේ.
උක්ගස් අතරේ ඔය පොලොඟු හරියට ඉන්නවා.උක්ගස් කපන අයනම් දැක්ක තැන කැත්තෙන්ම උක්ගස් කපන්නා වගේ උන් දෙකට කපලා දානවා.උක්ගස් කපලා මිටි බැඳලා බිමදාලා තියෙද්දී ඒවා අස්සටත් මුන් රිංගනවා.අන්න එහෙම හිටපු එකෙක් තමයි ගුණේගේ ඇගට වැටිලා තියෙන්නේ.ගුණේ කියනවා "කොහෙවත් යන කරුමයක් මගේ ඇඟට වැටුනා කියලා".ඒකත් ඇත්ත තමා..
මේ කියන කතාවනම් අපිට වෙච්ච වැඩක් නෙවි.අපේ අසල්වැසි බ්‍රාන්ච් එකක හවස වැඩ ඉවරවෙලා සල්ලි ටික සේප්පුවේ දාන්න සේප්පු කාමරේට ගිහින් තියෙනවා.සල්ලි මිටි සීල් තියන්න අපි පාවිච්චි කරන ලාකඩ අපි උණු කරගන්නේ හොට්ප්ලේට් එකක් උඩ තාච්චියක් තියලා.ඒකට ලාකඩ කෑලි දාලා උනුවුනාම මේස හැන්දකින් ටික ටික අවශ්‍ය තැන් වලට වක්කර වක්කර සීල් තියෙන එකයි කරන්නේ.ඔන්න මෙහෙම සල්ලි සීල් තියෙන කොට එකපාරටම මේසේ යටට පොළගෙක් ඇදෙනවා ඒ බ්‍රාන්ච් එකේ කා.කා.ස. මල්ලි දැකල තියෙනවා.පොලඟට ගහන්න ලඟපාත දේකුත් නැති නිසා මෑන්ස් කරලා තියෙන්නේ එකපාරටම අර ලාකඩ තාච්චිය පොළඟාගේ ඇගට හලලා.ඌ එතනම පරලෝසපත්වෙලා වෙලා තිබුනා.අපායේ ලෝදිය හැලියට දැම්මා වගේ තමයි ඉතින්.සමහර අය කියවනවානේ සර්පයන්ට ටයිල් උඩ ඇදෙන්න බෑ කියලා.අමුලික බොරුවක්.බැංකුවේ පිටිපස්සේ දොර අස්සෙන් තමයි අරූ ඇතුලට ඇදිලා තියෙන්නේ.අපේ චමරියටත් එක දවසක් මාපිලෙක් ආවා.
දැන් ඔන්න පොලොඟු නිසා මට වෙච්චි සිද්දි.ඔය වගේ වැඩ ඇරිලා රෑ වෙලා චමරියට යන දවසක මම තනියම ගියේ.රෑ වෙලා යද්දී පාර කළුවර නිසා මම පොඩි ටෝච් එකක් ගහගෙන යන්නේ.ඒත් කල්පනාවක ගියපු නිසා පාරේ හිටපු පොළඟාගේ ලගටම එනකල් මම දැක්කේ නෑ.මගේ ජීවිතේ දැකපු ලොකුම පොළඟා තමයි ඒ.ඌ දැන් දරණේ ගහගෙන මගේ පැත්තට ස්..ස්...ගාලා මහා හයියෙන් පිඹිනවා.ඌව දැක්ක ගමන් මට එකපාරටම මොකක් කරන්නද කියලා හිතාගන්න බැරුව ගියා.ආපහු හැරිලා දුවන්න හිතුනත් කකුල් දෙක ලොක්වෙලා වගේ.මං උගේ දිහා බලාගෙන ඌ මගේ දිහා බලාගෙන.මේ ටික කියන්න මෙච්චර වෙලා ගියත් මේ ඔක්කොම වෙන්න තප්පර දෙක තුනකට වඩා ගියේ නෑ.එකපාරටම තක්බීර්වෙලා වගේ හිටපු මගේ ඇඟේ වැදී නොවැදී ත්‍රී වීල් එකක් ඇවිත් අර පොළඟාව යටකරා.ඒකෙ හිටපු මල්ලි දනිපනිගලා ලී පොල්ලකුත් අරං එලියට බැහැලා පොළඟාව එළොව යැව්වා.එතකොට තමයි මට හරියටම සිහිය කල්පනාව ආවේ.ඒ ත්‍රී වීල් එකේ හිටපු මල්ලි මාව ත්‍රී වීල් එකෙන්ම චමරියට ගෙනත් බැස්සුවා.මං සල්ලි දුන්නත් හයර් එකවත් ගත්තේ නෑ.ඒ පැත්තේ ත්‍රී වීල්වල සමහර අය එහෙම ලී පොල්ලක් අරගෙන යනවා.ඒ ඉතින් පොලොන්ගුන්ට වැඩේ දෙන්නම තමා.ඒ මල්ලි එහෙ ඉන්නකලුත් දැනටත් මගේ හොදම යාළුවෙක්.මිනිහ සම්බන්ද රසකතා ටිකකුත් ඉස්සරහට ලියන්නම්.හැබැයි ඒ මෑන්ස් ගෙන් අහලා තමයි හොඳේ.
පයින් යන එක වෙලාව යන වැඩක් වගේම මේ වගේ අවධානමත් වැඩි නිසා මම ඊට දවස් දෙක තුනකට පස්සේ පුෂ් බයිසිකලයක් ගත්තා.අතේ සල්ලි එච්චර නොතිබුණු නිසා කඩේට සල්ලි දුන්නෙත් දෙපාරකට.මගේ පලවෙනි වාහනේ වුනු බයිසිකලේ ගැන වෙනම දවසක ලියන්නම්.මං එහෙං එනකොට මගේ බඩු බාහිරාදිය ඔක්කොම ගෙනාවත් බයිසිකලේ ගේන්න බැරිවුනා.මට ඒ ගැන තියෙන්නේ අදටත් දුකක්.මං අන්තිමට එහේ ගිය වෙලාවෙත් බයිසිකලේ චමරියේ තිබුනා.දැන්නම් තියෙද දන්නේ නෑ.
මට ඊළඟ සිද්දිය වුනේ බයිසිකලේ යද්දීම තමා.වැඩ ඇරිලා බයිසිකලෙන් චමරියට එද්දී කෝල් එකක් ආවා.බයිසිකලේ ඉදගෙනම කකුලක් බිම තියලා කෝල් එක ආන්සර් කරනකොටම එක පාරටම කකුලට මොකක්ද "ටොක්" ගාලා වැදුනා.බලනකොටම පොළොන් පැටියෙක් කකුල මුල.එදා වෙලාවට සපත්තු දාගෙන හිටපු නිසා ජීවිතේ බේරුනා.ඒත් ඉතින් ලොකු පොළන්ගේක් වුනානම් සෙත්ත පෝච්චි තමා.දෂ්ට කරාට කකුලට වැදිලා තිබුනේ නෑ.සපත්තුවේ යන්තම් හීරිලා වගේ තිබුනා.
මගේ ජීවිතේ වාසනාවන්තම සිද්දියක් ගැන තමයි ඊලගට කියන්නේ.ඇත්තටම එදා මම කොහොම බේරුනාද කියලා අදටත් මට හිතාගන්න බෑ.එදා සිකුරාදා දවසක්.ඒ සතියේ සෙනසුරාදා මට වැඩ වැටිලා තිබ්බ නිසා මම විතරයි චමරියේ හිටියේ.අනිත් අය ගෙදර ගිහිං.අපේ චමරියේ වතුර ටැංකියේ බෝල් වෑල්ව් එකක් නෑ.ඒක නිසා ටැංකිය පිරවුනාට පස්සේ මීටරේ ගාවින් කරාමේ වහන්න ඕන.මං එද්දී මීටරේ ගාවින් කරාමේ ඇරගෙනම ගෙට ආවේ.ඇවිත් ඇගපත හෝදාගෙන ටී වී බලනකොට ටැංකිය පිරිලා වතුට වැටෙන සද්දේ ආවා.මේ වෙනකොට හවස 6.30ට විතර ඇති.යාන්තමට තමයි එලිය තිබ්බේ.වතුර කරාමේ වහන්න මම චමරියේ දොරත් ඇරගෙනම එලියට බැස්සා.මීටරේ තියෙන්නේ ගේට්ටුව ගාව.චමරියේ ඉදන් මීටර් 15 - 20 විතර දුරින්.හුඩ් එක යට තියෙන එළියත් එතෙන්ට වැටෙන්නේ යාන්තමට.මම ඇවිත් පාත්වෙලා කරාමේ වහලා ආපහු යන්න හැරුනා.ස්....ස්...ස්...ගාලා වතුර කරාමේ ගාවින් සද්දයක් ආවා.මං හිතුවා කරාමේ හරියට වැහිලා නැතිව වතුර ලීක්‌ වෙනවා තමයි කියලා.මම ආපහු හැරිලා කරාමේ තියෙන තැනට අත දැම්මා...බුදු අම්මේ...මගේ අතට හීතලට අහුවුනේ පොළඟාගේ ඇඟ.මම ආපහු අත ගසලා දාලා දිව්වේ කොහොමද කියලා මටම මතක නැහැ.මට කොහොම හරි ආපහු හොද කල්පනාව එනකොට මම චමරිය ඇතුලේ සැටිය උඩ.
ඉස්සෙල්ලම බැලුවේ පොළඟා දෂ්ට කරාද කියලා.දෙය්යන්ගේ පිහිටෙන් එහෙම වෙලා නෑ.මට තාමත් හිතාගන්න බෑ එහෙම වුනේ කොහොමද කියලා.මං හිතන්නේ ඌ දෂ්ට කරාට වැදිලා තියෙන්නේ වතුර මීටරේට වෙන්න ඕන.ඒක තමයි මට හිතාගන්න පුළුවන් එකම දේ.මං කලින් වතුර මීටරේ වහද්දි තමයි ඌ එතනට එන්න ඇත්තේ.ස්..ස්..ස්..ගාලා වතුර ලීක්වෙනවා වගේ මට ඇහුනේ ඌ පිම්බපු සද්දේ.මම දොර අරින්නේ නැතිව ජනේලේ ඇරලා ගේට්ටුව දිහාට ටෝච් එක ගහලා බැලුවා.මූ ඉන්නවා තාමත් එතන.සෙරෙප්පු දෙකත් මගේ අතේ තිබුණු ටී වී එකේ රිමෝට් එකත් තාම වතුර මීටරේ ගාව බිම.පහුවෙනිදා උදේ තමයි ඒ දෙක ගන්න ගියේ.මිනිහෙක්ගේ අඩ්රිනලින් හෝමෝනේ වැඩකරන හැටි මං එදා තමයි හොදටම අත්දැක්කේ....හප්පේ මතක වෙද්දීත් මයිල් ස්මයිල් වෙනවා.....
අදට ඇතිනේ...තව කතා ඉස්සරහට...
ටටා...
